Το νέο συνταγματικό πολίτευμα οδήγησε σε διαδοχικές βραχύβιες κυβερνήσεις, του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Τζαβέλλα, του Κουντουριώτη, του Κ. Κανάρη, του Κριεζή κ.ά. Από το 1844 έως και το 1850 οι βραχύβιες αυτές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν σωρεία προβλημάτων οικονομικών και κοινωνικών χωρίς επιτυχία. Παράλληλα αναπτύχθηκαν αρκετά στασιαστικά κινήματα και διεθνικές κρίσεις που επέτειναν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Αυτή την ασταθή περίοδο διατυπώθηκε και θεμελιώθηκε η πολιτική της μεγάλης ιδέας από τον Ιωάννη Κωλέτη, που έσβησε το 1922 στις φωτιές της Ιωνίας και της Σμύρνης. Τα κινήματα είτε αντάρτικα είτε ληστρικά ταλάνισαν την ελληνική επικράτεια στη δεκαετία 1840-1850 και σαν να μην έφταναν αυτά παρουσιάσθηκε η κρίση Πατσίφικο, ενός Αγγλοεβραίου που έπαθε μικροζημιές το σπίτι του από εορτάζοντες το κάψιμο του Ιούδα, Αθηναίους το Πάσχα του 1849.
Το κάψιμο του Ιούδα, Αθηναϊκό έθιμο και οι μικροζημιές του σπίτι του Πατσίφικο είχε ως συνέπεια οικονομική καταστροφή της χώρας μετά το Βρετανικό ναυτικό αποκλεισμό στο λιμάνι του Πειραιά, για την αποζημίωση του ως άνω, από το ναύαρχο Πάρκερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου