Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΑΟΥΕΡ

Την εποχή αυτή (κινήματα, φυλακίσεις, αυθαιρεσίες) η Αντιβασιλεία εξέδωσε «τη διακήρυξη περί της ανεξαρτησίας της Ελληνικής εκκλησίας (23-07-1833) που κατά καισαροπαπικό τρόπο όριζε το αυτοκέφαλο της ορθόδοξης εκκλησίας σε σχέση με το Πατριαρχείο και όριζε διοικητικό αρχηγό το βασιλιά που με πενταμελή Διαρκή Σύνοδο, διορισμένη από τον ίδιο, θα ασκούσε την εκκλησιαστική εξουσία. Το Γενάρη του 1835 ο Όθων ενηλικιωθείς κατέστη μονάρχης «Ελέω Θεού βασιλεύς» κατά τις υπογραφές του στους νόμους, τα διατάγματα αλλά στην ουσία και την πράξη, αφού δεν υπήρχε ούτε Βουλή ούτε έλεγχος, ακόμη και από τη δικαιοσύνη των πράξεων του μονάρχη.
Το νεοϊδρυθέν Σ.τ.Ε. έπαιζε ρόλο ανακτοβουλίου χωρίς λαϊκή απήχηση, καταργήθηκε. Οι «εθνικές γαίες» (χωράφια Τούρκων) δεν είχαν διανεμηθεί στους αγωνιστές. Ο πολύς κόσμος πεινούσε ή λησταντάρτευε. Η «ελληνική φάλαγγα» δηλαδή ο εθνικός στρατός είχε εντάξει 800 άνδρες έναντι 5.000 Γερμανών μισθοφόρων στρατιωτών και χιλιάδων αγωνιστών πεινασμένων.
Το 1837 η Ελλάδα είχε 926.000 κατοίκους πληθυσμό, 10 νομούς και 40 επαρχίες. Ο νομός Αχαιοήλιδας ήταν ενιαίος. Τον πρωθυπουργό, Αρχιγραμματέα επικρατείας, τον ονόμαζαν επίσημα Αρμανσπεργκ διαδέχθηκε ο επίσης Γερμανός Φον Ρούντχαρτ, ιδρυτής τον Απρίλη του 1837 του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1838 ο Όθωνας με βασιλικό διάταγμα ανήγγειλε στον ελληνικό λαό ότι «Όθων Ελέω Θεού Βασιλεύς της Ελλάδος έχομεν σκοπόν να ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΙ ΙΔΙΟΥ του ημετέρου Υπουργικού Συμβουλίου». Ο Όθωνας τότε ήταν 22 χρονών παιδί. Σημειωτέον ότι το 1806 ο Όθωνας είχε παντρευτεί τη 18χρονη Αμαλία στο Μόναχο, επίσης Γερμανίδα.
Το 1839, η λαϊκή δυσαρέσκεια είχε κορυφωθεί. Οι Έλληνες ζητούσαν Σύνταγμα και αντιπροσωπευτική κυβέρνηση. Ο Όθων και η Αμαλία ενδεδυμένοι ελληνική στολή και ομιλούντες την ελληνική γλώσσα, παρέμεναν με γερμανικές καρδιές στο θρόνο της Ελλάδας, κατά το Γάλλο αρχαιολόγο Αμπού Εντμόντ.
Το Σεπτέμβρη του 1843 ο Όθωνας εξαναγκάσθηκε να παραχωρήσει Σύνταγμα στη χώρα. Μεταξύ των πρωταιτίων της τότε επανάστασης ήταν και ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος στο Ρωσικό κόμμα από το Σόλο Καλαβρύτων. Στην Εθνοσυνέλευση του 1843 εκλέχθηκε παραστάτης (βουλευτής) Καλ/των ενώ προηγούμενα είχε διατελέσει Υπουργός (Γραμματέας) Εξωτερικών της Ελλάδας. Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας αυτή την περίοδο ήταν κάκιστη. Η Ελλάδα αδυνατούσε να καταβάλλει τα τοκοχρεολύσια του δανείου στις τρεις «εγγυήτριες» δυνάμεις, Ρωσία, Γαλλία και Αγγλία. Οι διαβόητες δυνάμεις επέβαλαν περικοπή μισθών υπαλλήλων του κράτους και στρατιωτικών, ως και διακοπή χρηματοδότησης έργων και γενικότερου οικονομικού ελέγχου φόρων, δασμών υπό την εποπτεία του οίκου ΡΟΤΣΙΛΝΤ.
Το Σύνταγμα του 1843-44, παραχωρώντας δικαιώματα και θέτοντας κανόνες δημοκρατίας προέβλεπε μεταξύ άλλων την υποχρεωτική ορθόδοξη πίστη για κάθε μελλοντικό βασιλιά της χώρας, την ελευθερία του τύπου, την κατοχύρωση των ατομικών δικαιωμάτων, την καθολική και άμεση ψηφοφορία των αρρένων πολιτών άνω των 25 ετών κ.τ.λ.
Το Σύνταγμα και οι διατάξεις του βέβαια δεν έγιναν απόλυτα σεβαστές από τον Όθωνα, παρά τις απεριόριστες εξουσίες που είχε ο μονάρχης. Άξια αναφοράς είναι η προμετωπίδα του Συντάγματος που ανέγραφε «Εν ονόματι της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδας» αλλά και η κατακλείδα του, στο άρθρο 107 που αφιερώνει την τήρησή του στον «πατριωτισμό των Ελλήνων».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου