Τον τελευταίο καιρό στις τοπικές εφημερίδες και περιοδικά, αλλά και στο Διαδίκτυο χύνεται πολύ μελάνι αφού και γνωστός τηλεδημοσιογράφος έγραψε σχετικό πόνημα με τον τίτλο «Άγιος Αγύρτης» για έναν Αρμπουναίο καλόγηρο, τον Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο ή Παπουλάκο ή Παπουλάκη. Αποζητείται η αγιοποίησή του. Άλλωστε ένας άγιος σε μια περιοχή προσπορίζει οφέλη.
Ισχυρά πρόσωπα της εκκλησίας όπως ο πρώην Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, ο νυν Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιος, ο καλόγηρος ροκάς Νεκτάριος Μουλατσιώτης, άλλοι τιτλούχοι ιερωμένοι αλλά και λαϊκοί θέλουν σώνει και καλά κοντά στο νεομάρτυρα Παύλο από το Σωποτό να προσθέσουν κι ένα Χριστόφορο!!!
Δηλαδή στη χορεία των Αγίων της εκκλησίας που κοσμούν μορφές όπως του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, του Γρηγορίου του θεολόγου, του Βασιλείου του μεγάλου, του μελίρρυτου Ιωάννου του Χρυσοστόμου να προστεθεί ένας θρησκομανής και θεοληπτικός Χριστόφορος, όργανο στα χέρια της Φιλορθοδόξου διαβόητης εταιρίας και της τσαρικής πολιτικής των Ρώσων στα μέσα του 19ου αιώνα.
Αναμφίβολα ο Παπουλάκος υπήρξε φαινόμενο, εύγλωτος, λιτός, αφιλοχρήματος, συνάρπαζε τις αμαθείς, πενόμενες και δεισιδαίμονες μάζες της εποχής του, 20 μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, της μικρής Ελλάδας ή του κράτους της Μελούνας (συνοριακός σταθμός), όπως περιφρονητικά τότε ελέγετο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου